Wizyta na Islandii podczas zimy ma pewne minusy. Jest zimno, dzień krótki (choć już od przełomu stycznia-lutego z tym jest lepiej, w marcu dzień ma nawet 12 godzin), jest zimno i wieje. Zwykle bardzo wieje! Poza tą porą roku nie uda się jednak skorzystać z jednej z ciekawszych atrakcji – jaskini lodowcowej. Dla jej odwiedzenia oraz zobaczenia zorzy polarnej, warto pomyśleć o zimowej wizycie na wyspie.
Jaskinie lodowcowe wydrążone są – jak nazwa wskazuje – w lodowcu. Charakteryzują się niebieską barwą, która szczególnie podczas słonecznych dni może być bardzo intensywna. Powstają w sposób naturalny i cały czas się zmieniają, co powoduje, że przewodnicy po jaskiniach na każdy sezon przygotowują nowe jaskinie. Na szczęście ingerencja w przyrodę jest minimalna i ogranicza się do wydzielenia linami dostępnych dla turystów stref.
Zwiedzanie jaskini lodowej z trekingiem po lodowcu
Planując wycieczkę na Islandię zdecydowaliśmy się na opcję zwiedzania jaskini lodowej z trekingiem po lodowcu Vatnajökull. Zajęło to ok. 4 godzin, z czego pół godziny w jedną stronę do dojście do lodowca, jakieś 20 minut zwiedzanie jaskini, reszta spacer po lodowcu. Przed wyjściem z bazy znajdującej się przy centrum dla odwiedzających w Skaftafell, zostaliśmy wyposażeni w niezbędny sprzęt – uprząż, raki, czekan i kask. O ile czekan nie był specjalnie konieczny, gdyż nie wspinaliśmy się po zbyt stromych zboczach, o tyle bez raków i kasku nie polecam się wybierać na lodowiec. Zresztą i czekan mógłby się przydać, gdyby jednak noga się komuś powinęła. Wycieczkę kupiliśmy tutaj, koszt dla 2 osób to ok. 1 tysiąca złotych (tak, na Islandii tanio nie jest, niestety)
Kiedy wchodziliśmy na lodowiec, padał dość gesty śnieg o była mgła, lub po prostu bardzo niskie chmury. Widoki nie oszałamiały, było widać na maksymalnie 100 metrów. Kiedy wyszliśmy z jaskini, naszym oczom ukazał się jednak zupełnie inny widok. Śnieg przestał padać, chmury się rozeszły i mieliśmy okazje podziwiać piękno lodowca w pełnej okazałości. Przewodnik bardzo ciekawie opowiadał o lodowcu, jego historii i geologii. Vatnajökull to największy lodowiec w Europie, ma powierzchnię ok. 7 800 km kwadratowych a grubość warstwy lodu dochodzi do 1 000 m.
Sama jaskinia, którą zwiedzaliśmy, miała wymiary ok. 10 na 25 metrów. Całe sklepienie zbudowane jest z lodu o grubości od kilku do kilkunastu metrów. W wielu miejscach lód był dość przejrzysty – szczególnie wtedy widoczny był jego błękitny kolor. Jaskinia miała wysokość od 1,5 do 3 metrów, można się więc po niej dość swobodnie poruszać. Wizyta pozostawiła niezapomniane wrażenia choć minęła bardzo szybko. Po 20 minutach musieliśmy opuścić jaskinię, gdyż na wejście oczekiwała kolejna grupa. Takie kolejkowanie ma swoje minusy – ma się tylko określony czas na zwiedzanie, powoduje jednak, że w jaskini nie ma tłumów. Jedna grupa to maksymalnie kilkanaście osób.
Po wyjściu spacerowaliśmy jeszcze po lodowcu, już w ładnej, słonecznej pogodzie. Podczas przechadzki trzeba bardzo uważnie stawiać kroki – lodowiec pełen jest głębokich szczelin – zarówno bardzo małych, które grożą przewróceniem czy skręceniem kostki, jak i większych, w które można wpaść i zjechać kilka czy kilkanaście metrów w dół. Wycieczka z przewodnikiem bardzo takie ryzyko ogranicza (idąc pierwszy informuje o wszelkich szczelinach na trasie), samodzielnie jednak, szczególnie jak pada śnieg i trasa nie jest wydeptana, trzeba uważać.
W ofertach biur turystycznych pojawiają się różne opcje na odwiedzenie jaskini lodowej. Część z nich umożliwia podjechanie super-jeepem pod samą jaskinię, jak polecam jednak wybrać się na wycieczkę połączoną z trekingiem. Dostarczy ona zdecydowanie więcej wrażeń i pozostawi więcej wspomnień :)
